PRESENT SIMPLE and PRESENT CONTINUES

 Dziś przedstawiam dwa najprostsze czasy teraźniejsze i różnice w ich używaniu.

Present simple

Present Simple jest czasem teraźniejszym prostym, a używamy go w następujących sytuacjach:

• Mówiąc o czynnościach typowych, rutynowych, powtarzających się, np.
• I often visit my aunt in summer. – (Ja) często odwiedzam moją ciocię w lecie.
• Mówiąc o stanach, czynnościach stałych, np.
  I live in Warsaw. – Mieszkam w Warszawie.
• Opisujemy cechy ludzi i przedmiotów, np.
  Joan has got black hair and blue eyes.
• Opisujemy znane prawdy, fakty, np.
  Earth goes around the Sun. – Ziemia krąży wokół Słońca.
• Czynności dziejące się w dłuższych okresach czasu, np.
  Tom lives in New York. – Tom mieszka w Nowym Yorku.
• Opisywanie, streszczanie filmów (narracja)
• W przysłowiach.
• Gdy mówimy o terminach zawartych np. w rozkładach jazdy.
• Oficjalnie ustalony termin wydarzenia, np.
  The match starts at 10 tomorrow. – Mecz zaczyna się jutro o 10.
• W wyrażaniu uczuć: to love (kochać), to like (lubić), to hate (nienawidzić).
• Czasu tego NIE UŻYWAMY mówiąc o czynnościach, które odbywają się w tej chwili.

Szyk zdania twierdzącego w czasie Present Simple wygląda następująco:

Podmiot + orzeczenie + reszta zdania

I + live + in Nowy Sącz
(Mieszkam w Nowym Sączu)
He + lives + in Nowy Sącz.
(On mieszka w Nowym Sączu)

Pamiętajmy o dodaniu końcówki „-s” do orzeczenia, jeśli mówimy o III osobie liczby pojedynczej (he, she, it).

Pytania tworzymy przez dodanie przed zdaniem „do” albo „does” (w przypadku III osoby liczby pojedynczej, przy czym nie wstawiamy wtedy „-s” do orzeczenia). 

Szyk pytania wygląda następująco:

Do/does + podmiot + orzeczenie + reszta zdania?

Do + I + live + in Nowy Sącz?
(Czy ja mieszkam w Nowym Sączu?)
Does + he + live + in Nowy Sącz?
(Czy on mieszka w Nowym Sączu?

Zdanie przeczące (przeczenie) tworzymy, stosując operator don’t (skrót od do not) lub doesn’t (skrót od does not) i czasownik w formie podstawowej. Operator doesn’t występuje w trzeciej osobie liczby pojedynczej (he, she, it). W pozostałych osobach występuje operator don’t.

Szyk przeczenia wygląda następująco:

Podmiot + don't/ doesn't + orzeczenie + reszta zdania.

I don't live in Nowy Sącz.
(Ja nie mieszkam w Nowym Sączu)
He doesn't live in Nowy Sącz.
On nie mieszka w Nowym Sączu.

Present continuous

Czasu Present Continuous używamy się w następujących sytuacjach:

- aby opisać czynność dziejącą się teraz lub obecnie, ale niekoniecznie w chwili mówienia:

I am waiting for my wife who should have been  here a few minutes ago.

What set book are you discussing at the moment? (obecnie, ale nie w chwili mówienia)

- aby opisać sytuacje tymczasowe

I am feeding my neighbour's dog this week while he's away.

- aby opisać zmianę obecnej sytuacji

Scientists warn that our climate is getting warmer.

- aby opisać zaplanowane wydarzenia w przyszłości, o których wiadomo, że będą miały miejsce:

I am going to London next month. (już kupiłem bilet i pojadę napewno)

- aby opisać czyjeś denerwujące zachowania lub przyzwyczajenia:

He is always leaving his dirty underwear on the flor!

- aby odmówić zrobienia lub pożyczenia czegoś:

You are not wearing my blouse! Forget it!

Budowa zdań w czasie Present Continuous

Zdanie twierdzące

Podmiot + am/is/are +czasownik z końcówką ing + reszta zdania.

I am reading.

He is reading.

You are reading.

Zdanie przeczące

Podmiot + am/is/are +not + czasownik z końcowką ing + reszta zdania

I am not reading.

He is not reading.

You are not reading.

Pytania zamknięte

Am/Is/Are + podmiot + czasownik z końcówką ing +reszta zdania

Am I reading?
Is he reading?
Are you reading?

Pytania szczegółowe mają identyczną budowę. Na początku pytania dodaje się jeszcze wyraz pytający np. what, where, when, why, who, which (Question word).

What is he reading?
Where are you reading?

Zasady pisania czasowników z końcówką - ing.

- kiedy czasownik kończy się na literę „e”, to zazwyczaj usuniemy właśnie tą literę „e” i dodamy końcówkę „ing”.

live – living
make – making
have – having
smile-smiling
write-writing

 wyjątki:

agree-agreeing
see-seeing

 - jeżeli czasownik jednosylabowy kończy się pojedynczą spółgłoskę, która jest poprzedzona pojedynczą samogłoską, to zanim dodamy końcówkę „ing” podwajamy ostatnią literę, czyli spółgłoskę:

sit-sitting
stop-stopping
bet-betting

 - jeżeli mamy do czynienia z czasownikiem wielosylabowym to ta zasada też obowiązuję ale tylko wtedy, kiedy akcent pada na ostatnią sylabę np.

begin-beginning
commit-committing
prefer-preferring

- jeżeli czasownik kończy się na litery “ie”, to zamieniamy te litery na jedną literę “y” i dodajemy końcówkę “ing”.

lie-lying
die-dying